بیان نعمت ها

 در این فراز، ترکیب های هنری وجود دارد که بدون فهم آنها، بخش بزرگی از بار علمی این دعا، نادیده گرفته می‌شود. . در ضمن این‌که به تک‌تک واژه‌های این فراز پرداخته می شود، باید این ترکیب ها به طور جداگانه، مورد بررسی قرار گیرد.

در اینجا امام علیه السلام به بیان نعمت ای الهی پرداخته و به عنوان نمونه تعدادی از اندام ا و اعضاء بدن را به شهادت می گیرد که: "

اگر به اندازه همه عصرها و دوره‌ها عمر کنم و تلاش و سخت‌کوشی نمایم، توان به جای آوردن شکر یکی از نعمت‌هایت را ندارم"

یکی از مواردی که این دعا را منحصر بفرد نموده انتخاب اندام ها و اعضایی است که هرچند به ظاهر اهمیت چندانی ندارند ولی  توجه و تعمق در ساختار و نقش حیاتی هریک از این اعضا و اندامها رهنمودی است برای درک شگفتیهای آفرینش انسان و ضرورت شکر نعمات الهی. نکته قابل توجه اینکه امام (ع) برای معرفی اندامها بجای ذکر نام متداول آنها از عناوینی استفاده میکند که بیانگر نقش و اهمیت هر اندام باشد. مثلا بجایاهمیت استخوان جمجمه از عنوان " حِمالَهِ اُمِّ رَاءْسى" نگهدارنده پوست مغز و در بیان اهمیت دندانها به رویشگاه آنها " مَنابِتِ اَضْراسى اشاره می فرماید

در این مجموعه ضمن بازخوانی این بخش از دعا به شرح مختصری از فیزیولوژی و اهمیت هریک از آنها پرداخته می شود.